[TE] Cooking with Math

เอนทรี่นี้เป็นส่วนหนึ่งของ

 tex-banner.jpg original

 

นี่คือพายของชมรมเกม ฮาเนะปี 3!  (aka การบ้าน #TECookingMath)

 

สมาชิกทำพาย

เริ่มจากไอเดียที่อยากกินพายที่รวมของคาวและผลไม้ในเวลาเดียวกัน เลยได้ผลลัพธ์ออกมาเป็น

‘พายไก่ย่างใส่องุ่นและแอปเปิ้ล’

ที่ผสมผสานระหว่างความเค็มของไส้ไก่ย่าง ความหอมหวานของแอปเปิ้ล
และรสเปรี้ยวสดชื่นขององุ่นได้อย่างลงตัว

(รวมถึงดอกไม้ประดับน่ารักๆ บนพายด้วย! 🌸)

พายชมรมเกม

ส่วนผสมดังนี้
วัตถุดิบ             ค่าใช้จ่าย
แป้ง                    ฟรี
เนย                     349 เยน
ไข่ไก่                  20 เยน
แอปเปิ้ล            198 เยน
องุ่น                   350 เยน
อกไก่                 244 เยน
เกลือป่น             *แบ่งมาจากที่บ้านไม่เสียค่าใช้จ่าย
พริกไทยป่น      *แบ่งมาจากที่บ้านไม่เสียค่าใช้จ่าย
น้ำตาล               *แบ่งมาจากที่บ้านไม่เสียค่าใช้จ่าย
น้ำมะนาว           *แบ่งมาจากที่บ้านไม่เสียค่าใช้จ่าย
รวมค่าใช้จ่าย      1,161 เยน

ซึงิทานิ ทาคายะ (ปี 3 ห้อง B) รับหน้าที่ล้างและหั่นวัตถุดิบ
เทนโนคิ อุเมะ (ปี 3 ห้อง C) รับหน้าที่ผัดไส้พาย
โมริยามะ เคย์ (ปี 3 ห้อง C) รับหน้าที่เตรียมแป้งพายและอบ
และทุกคนรับหน้าที่ชิม!

มาลองชิมพายร้อนๆ แป้งกรุบกรอบกับไส้ไก่ย่างผลไม้รวมหวานเค็มลงตัวกันได้เลย!
.
.
.

และ

นี่คือเรื่องราวการทำพายของชมรมเกมฮาเนงาซากิปี3

.
.
.

เรื่องมันเริ่มต้นจากประกาศการบ้านวิชาคณิตศาสตร์และคหกรรม พร้อมๆ กับเมลที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอมือถือของเทนโนคิ อุเมะ และโมริยาม่า เคย์

 

[ทุกคน ทำการบ้านคณิตคหกรรมด้วยกันไหม]

 

ราวกับว่าใจตรงกัน ในเย็นวันนั้นทั้งสองคนก็พร้อมใจกันไปที่ห้องชมรมเกม และแน่นอนว่าซึงิทานิ ทาคายะเองก็นั่งรออยู่ในห้องแล้ว หลังจากจับจองที่นั่งกันได้แล้วก็ถึงเวลาประชุม

 

“เอาล่ะ จะทำพายแบบไหนกันดี? ฉันอยากกินพายเนื้อ!! แต่ถ้าแพงไปก็เป็นแกงกะหรี่ไก่ก็ได้!”

 

เป็นประธานชมรมเกมที่ยกมือขึ้นมาเสนอก่อน หลังจากนั้นก็เป็นเด็กสาวผมม่วงที่ยกมือออกความเห็นต่อ

 

“อืม… ของฉันน่าจะเป็นพายหวานน่ะค่ะ พายแอปเปิ้ลหรือพีชก็ดูน่าอร่อยดี”

 

แต่ประเด็นคือทั้งสองความเห็นดันสวนทางกันอย่างสิ้นเชิงนี่สิ…

 

“แต่พายหวานจะไม่มีเนื้อสัตว์ใส่นี่สิ”

 

“นั่นสินะคะ…”

 

เด็กหนุ่มผมแดงที่นั่งคิดอะไรอยู่สักพักค่อยๆ ยกมือเสนอไอเดียขึ้นกับเข้าบ้าง

 

“งั้น เอาสองอย่างมารวมกันเลยไหมล่ะ?”

 

ทั้งสองคนที่กำลังขมวดคิ้วมุ่นอยู่ชะงักนิดหน่อย ก่อนที่จะพยักหน้าตกลงทันที

 

“เอาตามนั้นล่ะ! / เอาตามนั้นเลยค่ะ!”

 

“เอ๊ะ?”

 

แล้วไอเดียนั้นก็ผ่านออกมาอย่างเป็นเอกฉันท์

 

————————————————

 

ถึงจะไม่ได้เรียนวิชาคหกรรม แต่ว่าถ้าเกิดขออนุญาตเซนเซย์ก่อนก็สามารถใช้งานได้ตามอิสระ ช่วงปิดเทอมหน้าร้อนทั้ง 3 คนเลยมารวมตัวกัน ซื้อวัตถุดิบที่จะใช้ด้วยกันแล้วก็มาทำพายกันที่โรงเรียน

 

“สูตรก็น่าจะประมาณนี้ล่ะนะ พายไก่ใส่แอปเปิ้ลกับองุ่น”

 

เคย์ยื่นกระดาษสูตรให้กับอุเมะ ที่จริงไม่ค่อยมีใครทำไส้พายที่ผสมทั้งเนื้อและผลไม้กันมากเท่าไหร่ นี่จะเป็นครั้งแรกที่ลองทำกันดู

 

“ขอบคุณค่ะ แค่ดูสูตรก็ว่าน่ากินอยู่นะคะ”

 

ที่จริงแล้วในชมรมเกม เคย์เป็นคนที่ทำอาหารเก่งที่สุด รองลงมาคืออุเมะ และตามด้วยทาคายะ เพื่อความปลอดภัยต่อรสชาติก็เลยให้คนที่เก่งที่สุดเป็นคนช่วยปรับสูตรไส้พายให้ อย่างน้อยก็รับประกันได้ว่าอร่อยล่ะนะ นอกจากอุเมะแล้ว ทาคายะเองก็ยังพยักหน้าโอเคกับสูตรเช่นกัน

 

“ดูดีใช้ได้เลย สมแล้วที่เป็นโอนิยัน!”

 

คนที่โดนเปลี่ยนชื่อเป็นโอนิยันยิ้มแห้งนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากนัก พออ่านสูตรกันเสร็จแล้วก็ได้เวลาลงมือ

 

“เริ่มกันเลยดีไหม? เดี๋ยวฉันหั่นทุกอย่างให้เอง”

 

ทาคายะว่าพลางหยิบผ้ากันเปื้อนมาแจกจ่ายทุกคน

 

“งั้นฉันขอเป็นคนผัดไส้พายนะคะ”

 

“ผมขอเตรียมแป้งกับเอาเข้าอบละกัน”

 

พอผูกผ้ากันเปื้อนล้างมือกันเรียบร้อยก็ได้เวลาเริ่มทำ ตั้งแต่หั่น ผัดไส้ และเตรียมแป้ง ทุกอย่างเป็นไปได้อย่างราบรื่น พอส่งพายที่พร้อมแล้วเข้าเตาก็ได้เวลาล้างอุปกรณ์ส่วนที่ใช้เรียบร้อยแล้วก่อน แน่นอนว่าขั้นตอนนี้ทุกคนช่วยกัน ตอนวางจานสุดท้ายเข้าที่เก็บแล้ว เตาก็ส่งเสียงติ๊งหมดเวลาพอดี

 

“โอ๊ะ สุกพอดีเลย งั้นเดี๋ยวผมจะยกออกมาจากเตาล่ะนะ”

 

เคย์ที่เปลี่ยนมาใส่ถุงมือกันความร้อนค่อยๆ ยกพายออกมาจากเตาช้าๆ นอกจากกลิ่นหอมของเนยฟุ้งกระจายไปทั้งครัวแล้ว ยังมีกลิ่นหอมหวานของแอปเปิ้ลและองุ่นผสมอยู่จางๆ ด้วย หลังจากพริ้มตาสูดกลิ่นหอมกันสักพักก็เป็นฝ่ายทาคายะที่พูดขึ้นมาก่อน

 

“น่ากินชะมัดเลย!”

 

“ไม่คิดว่าตอนอบเสร็จกลิ่นจะหอมมากขนาดนี้เลยนะคะ ยอดไปเลย…”

 

ยิ่งตอนที่ใช้มีดค่อยๆ หั่นลงไปบนพายจะได้กลิ่นหอมของไส้ไก่ผัดองุ่นและแอปเปิ้ลมากขึ้นไปอีก ขนาดกินข้าวแล้วก็ยังรู้สึกหิวได้เลย

 

“ต้องแบ่งพายเอาไปส่งเซนเซย์ด้วยใช่ไหม หั่นยังไงดี?”

 

“หั่น 4 เลยไหมล่ะ ฉัน เทนโนจจิ โอนิยัน แล้วก็อีกชิ้นเอาไปส่ง”

 

“งั้นผมหั่นแบ่งเป็น 4 ส่วน แล้วก็ใส่กล่องแยกกันไปแต่ละคนละกัน”

 

พอหั่นแบ่งกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็ได้พายกันคนละชิ้น และอีกชิ้นหนึ่งเอาไว้ส่งเซนเซย์ได้พอดี แต่ถึงจะบอกว่าคนละชิ้น มันก็ยังใหญ่พอที่จะหั่นแบ่งคนอื่นกินเพิ่มได้เช่นกัน

 

“เรียบร้อยแล้ว เอาไปส่งกันเถอะค่ะ!”

 

ว่าแล้วทุกคนก็ยกพายตรงไปหาเซนเซย์ทันที

 

“นี่คือพายของชมรมเกมครับ/ค่ะ!”

*************************

credit:
– รูปปรึกษาชนิดพาย @TE_neettaori
– รูปพาย @TE_Moriyama
– ฟิคเรื่องราวการทำพาย @TE_UmeT